کد مطلب:78139 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108

و قال علیه السلام: «من نظر فی عیب نفسه اشتغل عن عیب غیره و من رضی برزق الله لم یحزن علی ما فاته و من سل سیف البغی قتل به و من كابد الامور عطب و من اقتحم اللجج غرق و من دخل مداخل السوء اتهم و من كثر كلامه كثر خطوه و من كثر خطوه قل حیاوه و من قل حیاوه قل ورعه و من قل ورعه مات قلبه و من مات قلبه دخل النار و من نظر فی عیوب الناس فانكرها، ثم رضیها لنفسه، فذاك الاحمق بعینه و القناعه مال لاینفد و من اكثر من ذكر الموت رضی من الدنیا بالیسیر و من علم ان كلامه من عمله، قل كلامه الا فیما یعنیه.» یعنی و گفت علیه السلام كه كسی كه نگاه كند در عیب نفس خود روی گرداند از گفتن عیب غیر خود و كسی كه راضی شد به روزی دادن خدا اندوهناك نمی شود بر چیزی كه فوت كرده است از او (كه) در نیافته است از روزی و كسی كه كشید شمشیر ستم كردن را كشته می شود البته به شمشیر ستم و كسی كه رنج كشید در ارتكاب كارها هلاك شد و كسی كه به قوت داخل و سطهای دریا شد غرق گشت و كسی كه داخل شد در مواضع دخول بدكاری تهمت زده شد و كسی كه بسیار شد سخن گفتن او بسیار شد خطا كردن او و كسی كه بسیار شد خطا كردن او كم شد حیای او و كسی كه كم شود حیای او كم شود پرهیزكاری او و كسی كه كم شود پرهیزكاری او می میرد دل او و سلب می شود از او حیات علم و معرفت و كسی كه بمیرد دل او داخل شود در آتش جهنم و كسی كه نگاه كند در عیبهای مردمان پس راضی نشد از برای ایشان، پس راضی شد به آن عیوب از برای نفس خود، پس آن كس است احمق در ذات خود، قناعت كردن مالی است كه

[صفحه 1309]

نیست نشود و كسی كه بسیار به خاطر بیاورد مرگ را خشنود شود به اندكی از دنیا و كسی كه دانست كه گفتار او از جهت كردار به آنست اندك باشد گفتار او مگر در چیزی كه اهتمام داشته باشد در آن.

صفحه 1309.